Στην ενότητα αυτή θα επικεντρωθούμε στα μορφολογικά
χαρακτηριστικά των πλανητών,ώστε να τους γνωρίσουμε καλύτερα.
Ας ξεκινήσουμε με ένα τραγούδι!
χαρακτηριστικά των πλανητών,ώστε να τους γνωρίσουμε καλύτερα.
Ας ξεκινήσουμε με ένα τραγούδι!
Τι είναι οι πλανήτες;
Οι πλανήτες σύμφωνα με τον σύγχρονο ορισμό της Διεθνούς Αστρονομικής Ένωσης (IAU) είναι ουράνια σώματα που:
(α) βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο,
(β) διαθέτουν επαρκή μάζα και βαρύτητα ώστε να έχουν αποκτήσει σφαιρικό σχήμα και
(γ) κυριαρχούν στην τροχιακή ζώνη στην οποία κινούνται.
Τα σώματα που καλύπτουν τα πρώτα δύο κριτήρια αλλά όχι αυτό της κυριαρχίας στην τροχιά τους, όταν δεν είναι δορυφόροι, λέγονται «νάνοι πλανήτες».
Η ετυμολογία της λέξης προέρχεται από την αρχαιοελληνική φράση «πλανήτες αστέρες» (άστρα που περι-πλανιούνται), σε αντίθεση με τους αστέρες που μοιάζουν ακίνητοι στον ουράνιο θόλο (εξ ού και η ονομασία «απλανείς αστέρες»).
Το αρχικό βήμα για τη δημιουργία των πλανητών είναι η βαρυτική συστολή ενός γιγάντιου νέφους αερίων. Καθώς αυτό συστέλλεται, λόγω περιστροφής πλαταίνει και σχηματίζει ένα δίσκο. Ένας αστέρας αρχίζει να σχηματίζεται στο κέντρο, που είναι και η θερμότερη περιοχή. Στον υπόλοιπο δίσκο η ύλη συμπυκνώνεται βαθμηδόν, για το σχηματισμό ολοένα μεγαλύτερων στερεών σωμάτων. Η «ανάφλεξη» του αστέρα προκαλεί την αποβολή της σκόνης και των αερίων που παρέμειναν.
Οι πλανήτες δεν έχουν την απαιτούμενη μάζα για την έναρξη θερμοπυρηνικών αντιδράσεων όπως συμβαίνει με τα αστέρια, έτσι δεν έχουν την ικανότητα να εκπέμπουν ακτινοβολία. Το γεγονός της ορατότητας των πλανητών του Ηλιακού μας Συστήματος κατά τη διάρκεια της νύχτας οφείλεται στην ανάκλαση του ηλιακού φωτός (ετερόφωτα σώματα).
Ο Ερμής, η Αφροδίτη, η Γη, και ο Άρης ταξινομούνται στους λεγόμενους «Γήινους Πλανήτες» καθώς έχουν παρόμοια σύσταση και μορφολογία με τη Γη (βραχώδεις με συμπαγή πυρήνα). Ο Δίας, ο Κρόνος, ο Ουρανός και ο Ποσειδώνας, ανήκουν στην κατηγορία των «Αέριων Πλανητών» ή «Γιγάντων αερίων». Η σύστασή τους είναι αέρια (Υδρογόνο κυρίως), ενώ όλοι έχουν έναν ή περισσοτερους δακτύλιους, οι εντυπωσιακότεροι των οποίων είναι οι Δακτύλιοι του Κρόνου.
(α) βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο,
(β) διαθέτουν επαρκή μάζα και βαρύτητα ώστε να έχουν αποκτήσει σφαιρικό σχήμα και
(γ) κυριαρχούν στην τροχιακή ζώνη στην οποία κινούνται.
Τα σώματα που καλύπτουν τα πρώτα δύο κριτήρια αλλά όχι αυτό της κυριαρχίας στην τροχιά τους, όταν δεν είναι δορυφόροι, λέγονται «νάνοι πλανήτες».
Η ετυμολογία της λέξης προέρχεται από την αρχαιοελληνική φράση «πλανήτες αστέρες» (άστρα που περι-πλανιούνται), σε αντίθεση με τους αστέρες που μοιάζουν ακίνητοι στον ουράνιο θόλο (εξ ού και η ονομασία «απλανείς αστέρες»).
Το αρχικό βήμα για τη δημιουργία των πλανητών είναι η βαρυτική συστολή ενός γιγάντιου νέφους αερίων. Καθώς αυτό συστέλλεται, λόγω περιστροφής πλαταίνει και σχηματίζει ένα δίσκο. Ένας αστέρας αρχίζει να σχηματίζεται στο κέντρο, που είναι και η θερμότερη περιοχή. Στον υπόλοιπο δίσκο η ύλη συμπυκνώνεται βαθμηδόν, για το σχηματισμό ολοένα μεγαλύτερων στερεών σωμάτων. Η «ανάφλεξη» του αστέρα προκαλεί την αποβολή της σκόνης και των αερίων που παρέμειναν.
Οι πλανήτες δεν έχουν την απαιτούμενη μάζα για την έναρξη θερμοπυρηνικών αντιδράσεων όπως συμβαίνει με τα αστέρια, έτσι δεν έχουν την ικανότητα να εκπέμπουν ακτινοβολία. Το γεγονός της ορατότητας των πλανητών του Ηλιακού μας Συστήματος κατά τη διάρκεια της νύχτας οφείλεται στην ανάκλαση του ηλιακού φωτός (ετερόφωτα σώματα).
Ο Ερμής, η Αφροδίτη, η Γη, και ο Άρης ταξινομούνται στους λεγόμενους «Γήινους Πλανήτες» καθώς έχουν παρόμοια σύσταση και μορφολογία με τη Γη (βραχώδεις με συμπαγή πυρήνα). Ο Δίας, ο Κρόνος, ο Ουρανός και ο Ποσειδώνας, ανήκουν στην κατηγορία των «Αέριων Πλανητών» ή «Γιγάντων αερίων». Η σύστασή τους είναι αέρια (Υδρογόνο κυρίως), ενώ όλοι έχουν έναν ή περισσοτερους δακτύλιους, οι εντυπωσιακότεροι των οποίων είναι οι Δακτύλιοι του Κρόνου.
Το παρακάτω βίντεο περιέχει συγκεντρωμένες τις εικόνες όλων των πλανητών.
Κλικ για να πάρεις μία πρώτη γεύση!
Κλικ για να πάρεις μία πρώτη γεύση!
Ακολουθεί η περιγραφή των πλανητών, ξεκινώντας από τον κοντινότερο στον ήλιο
και καταλήγοντας στον μακρινότερο. Η παρουσίαση των πλανητών περιλαμβάνει
ρεαλιστικές τους φωτογραφίες, όπως πραγματικά αυτοί φαίνονται στο διάστημα!
και καταλήγοντας στον μακρινότερο. Η παρουσίαση των πλανητών περιλαμβάνει
ρεαλιστικές τους φωτογραφίες, όπως πραγματικά αυτοί φαίνονται στο διάστημα!
Ερμής - Mercury
Ο Ερμής είναι ένας από τους εσωτερικούς πλανήτες, δηλαδή αυτούς που είναι πιο κοντά στον ήλιο από ότι η γη. Είναι ο δεύτερος πιο μικρός πλανήτης και ο πιο κοντινός στον ήλιο. Είναι ένας χτυπημένος κατ’ επανάληψη μικρός κόσμος του οποίου οι κρατήρες οφείλονται κυρίως στη γειτονικότητα του με τον Ήλιο, η τεράστια βαρύτητα του οποίου προσελκύει μικρούς και μεγάλους διαστημικούς βράχους με αποτέλεσμα ο Ερμής να βρίσκεται συνεχώς στο στόχαστρο των επερχόμενων εισβολέων. Η επιφάνειά του καλύπτεται από κρατήρες ανοιγμένους από μετεωρίτες που έπεσαν πάνω του πριν από αμνημόνευτους χρόνους. Η επιφάνεια του Ερμή μοιάζει πάρα πολύ με την επιφάνεια της Σελήνης, ενώ ανάμεσα στα διάφορα χαρακτηριστικά της επιφάνειας που εντόπισε η διαστημική συσκευή Μάρινερ 10 ήταν και ένα τεράστιο λεκανοπέδιο που ονομάστηκε Λεκανοπέδιο των Θερμίδων (Caloris). Τo λεκανοπέδιο αυτό έχει διάμετρο 1.400 χιλιομέτρων, αποτέλεσμα μιας τεράστιας σύγκρουσης του Ερμή με έναν αστεροειδή που πρέπει να είχε διάμετρο 100 χιλιομέτρων. Η επιφάνεια του Ερμή καλύπτεται επίσης και από τεράστιες χαράδρες με μήκη που ξεπερνούν τα 500 χιλιόμετρα και ύψη που ξεπερνούν τα 3.000 μέτρα. Οι ειδικοί επιστήμονες υπολογίζουν ότι οι χαράδρες αυτές είναι ρήγματα που δημιουργήθηκαν καθώς ο τεράστιος σιδερένιος πυρήνας του Ερμή συρρικνώνονταν. Η συρρίκνωση αυτή επήλθε με την αργή στερεοποίησή του, που σημαίνει ότι ο Ερμής είναι σήμερα μικρότερος απ’ ότι ήταν πριν από μερικά δισεκατομμύρια χρόνια.
Ο Ερμής είναι ένας από τους εσωτερικούς πλανήτες, δηλαδή αυτούς που είναι πιο κοντά στον ήλιο από ότι η γη. Είναι ο δεύτερος πιο μικρός πλανήτης και ο πιο κοντινός στον ήλιο. Είναι ένας χτυπημένος κατ’ επανάληψη μικρός κόσμος του οποίου οι κρατήρες οφείλονται κυρίως στη γειτονικότητα του με τον Ήλιο, η τεράστια βαρύτητα του οποίου προσελκύει μικρούς και μεγάλους διαστημικούς βράχους με αποτέλεσμα ο Ερμής να βρίσκεται συνεχώς στο στόχαστρο των επερχόμενων εισβολέων. Η επιφάνειά του καλύπτεται από κρατήρες ανοιγμένους από μετεωρίτες που έπεσαν πάνω του πριν από αμνημόνευτους χρόνους. Η επιφάνεια του Ερμή μοιάζει πάρα πολύ με την επιφάνεια της Σελήνης, ενώ ανάμεσα στα διάφορα χαρακτηριστικά της επιφάνειας που εντόπισε η διαστημική συσκευή Μάρινερ 10 ήταν και ένα τεράστιο λεκανοπέδιο που ονομάστηκε Λεκανοπέδιο των Θερμίδων (Caloris). Τo λεκανοπέδιο αυτό έχει διάμετρο 1.400 χιλιομέτρων, αποτέλεσμα μιας τεράστιας σύγκρουσης του Ερμή με έναν αστεροειδή που πρέπει να είχε διάμετρο 100 χιλιομέτρων. Η επιφάνεια του Ερμή καλύπτεται επίσης και από τεράστιες χαράδρες με μήκη που ξεπερνούν τα 500 χιλιόμετρα και ύψη που ξεπερνούν τα 3.000 μέτρα. Οι ειδικοί επιστήμονες υπολογίζουν ότι οι χαράδρες αυτές είναι ρήγματα που δημιουργήθηκαν καθώς ο τεράστιος σιδερένιος πυρήνας του Ερμή συρρικνώνονταν. Η συρρίκνωση αυτή επήλθε με την αργή στερεοποίησή του, που σημαίνει ότι ο Ερμής είναι σήμερα μικρότερος απ’ ότι ήταν πριν από μερικά δισεκατομμύρια χρόνια.
Αφροδίτη - Venus
Είναι ο δεύτερος πλησιέστερος στον ήλιο πλανήτης του ηλιακού μας συστήματος, μετά τον Ερμή. Η Αφροδίτη είναι το λαμπρότερο ουράνιο σώμα μετά τον ήλιο και τη σελήνη. Η αφροδίτη είναι πάντα ορατή με το γυμνό μάτι και ξεχωρίζει στον ουρανό για το πολύ λαμπρό άσπρο φως της.
Λόγω της ομοιότητας σε μάζα και μέγεθος, χαρακτηρίζεται μερικές φορές και αδελφός πλανήτης ή δίδυμος πλανήτης της Γης. Ωστόσο, οι συνθήκες στην επιφάνεια της Αφροδίτης διαφέρουν σημαντικά από αυτές της Γης, λόγω της εξαιρετικά πυκνής ατμόσφαιράς της και της σύστασής της.Η ατμόσφαιρα της Αφροδίτης εμφανίζει νέφη τα οποία σχηματίζουν ένα μόνιμο κι ομοιόμορφο κάλυμμα γύρω από τον πλανήτη. Δεν υπάρχει υδρογόνο και είναι αδύνατο να υπάρχει ζωή. Εξαιτίας της υψηλής θερμοκρασίας και των λοιπών δυσμενών συνθηκών είναι αδύνατη η εγκατάσταση αστροναυτών στην επιφάνειά της. Η τροχιά της περιφοράς της Αφροδίτης γύρω από τον Ήλιο είναι σχεδόν κυκλική, αντίθετα με τους άλλους πλανήτες των οποίων οι τροχιές είναι ελλειπτικές.
Είναι ο δεύτερος πλησιέστερος στον ήλιο πλανήτης του ηλιακού μας συστήματος, μετά τον Ερμή. Η Αφροδίτη είναι το λαμπρότερο ουράνιο σώμα μετά τον ήλιο και τη σελήνη. Η αφροδίτη είναι πάντα ορατή με το γυμνό μάτι και ξεχωρίζει στον ουρανό για το πολύ λαμπρό άσπρο φως της.
Λόγω της ομοιότητας σε μάζα και μέγεθος, χαρακτηρίζεται μερικές φορές και αδελφός πλανήτης ή δίδυμος πλανήτης της Γης. Ωστόσο, οι συνθήκες στην επιφάνεια της Αφροδίτης διαφέρουν σημαντικά από αυτές της Γης, λόγω της εξαιρετικά πυκνής ατμόσφαιράς της και της σύστασής της.Η ατμόσφαιρα της Αφροδίτης εμφανίζει νέφη τα οποία σχηματίζουν ένα μόνιμο κι ομοιόμορφο κάλυμμα γύρω από τον πλανήτη. Δεν υπάρχει υδρογόνο και είναι αδύνατο να υπάρχει ζωή. Εξαιτίας της υψηλής θερμοκρασίας και των λοιπών δυσμενών συνθηκών είναι αδύνατη η εγκατάσταση αστροναυτών στην επιφάνειά της. Η τροχιά της περιφοράς της Αφροδίτης γύρω από τον Ήλιο είναι σχεδόν κυκλική, αντίθετα με τους άλλους πλανήτες των οποίων οι τροχιές είναι ελλειπτικές.
Γη - Earth
Η Γη είναι ο τρίτος πλανήτης του ηλιακού συστήματος κατά σειρά απόστασης από τον ήλιο και πέμπτος σε μέγεθος και μάζα. Tο 71% της επιφάνειας της Γης καλύπτεται από νερό, με το υπόλοιπο να αποτελείται από διάφορες μορφές εδάφους όπως βουνά, έρημοι και πεδιάδες.Το σπουδαιότερο χαρακτηριστικό που διακρίνει τη Γη από τους άλλους πλανήτες του ηλιακού συστήματος είναι η ύπαρξη ζωής, η οποία έφτασε στην υψηλότερη και τελειότερη μορφή της με τον άνθρωπο. Η ζωή είναι όμως μια φυσική εξέλιξη της ύλης, γι’ αυτό και δεν μπορούμε να πούμε ότι η Γη είναι το μοναδικό κατοικημένο ουράνιο σώμα στο σύμπαν και ούτε τις γήινες μορφές ζωής σαν τις μόνες δυνατές.
Η Γη είναι ο τρίτος πλανήτης του ηλιακού συστήματος κατά σειρά απόστασης από τον ήλιο και πέμπτος σε μέγεθος και μάζα. Tο 71% της επιφάνειας της Γης καλύπτεται από νερό, με το υπόλοιπο να αποτελείται από διάφορες μορφές εδάφους όπως βουνά, έρημοι και πεδιάδες.Το σπουδαιότερο χαρακτηριστικό που διακρίνει τη Γη από τους άλλους πλανήτες του ηλιακού συστήματος είναι η ύπαρξη ζωής, η οποία έφτασε στην υψηλότερη και τελειότερη μορφή της με τον άνθρωπο. Η ζωή είναι όμως μια φυσική εξέλιξη της ύλης, γι’ αυτό και δεν μπορούμε να πούμε ότι η Γη είναι το μοναδικό κατοικημένο ουράνιο σώμα στο σύμπαν και ούτε τις γήινες μορφές ζωής σαν τις μόνες δυνατές.
Άρης - Mars
Ο Άρης είναι είναι ο τέταρτος σε απόσταση πλανήτης από τον Ήλιο, (ο δεύτερος πλησιέστερος στη Γη), και ο έβδομος σε μέγεθος και μάζα του Ηλιακού Συστήματος. Λέγεται και «ερυθρός πλανήτης» εξαιτίας του χρώματος που παρουσιάζει και που οφείλεται στο τριοξείδιο του σιδήρου στην επιφάνειά του. Στην περιφορά του γύρω από τον Ήλιο συνοδεύεται από δύο μικρούς δορυφόρους: τον Φόβο και τον Δείμο (= Τρόμο).
Ο Άρης δημιουργήθηκε πριν από 4,2 δισ. έτη από τον πλανητικό δίσκο οποίο δημιουργήθηκαν και οι υπόλοιποι πλανήτες. Σήμερα είναι σχεδόν σίγουρο ότι ο Άρης, στα αρχικά στάδια εξέλιξής του, καλυπτόταν σε ορισμένα σημεία του από υγρό νερό βάθους τουλάχιστον μερικών μέτρων, ενώ υπάρχουν και ενδείξεις για την ύπαρξη ενός τουλάχιστον ωκεανού. Έτσι, υπάρχει το ενδεχόμενο ο Άρης να φιλοξενούσε ζωή σε μορφή μικροβίων (που όμως είναι σίγουρο ότι δεν εξελίχτηκε παραπάνω) και υποστηρίζεται η άποψη ότι σε μια τέτοια περίπτωση η ζωή στη Γη θα μπορούσε να έχει προέλθει από τον Άρη.
Το μικρό μέγεθος του Άρη, που συνεπάγεται μικρή βαρύτητα, δεν του επέτρεψε να διατηρήσει ολόκληρη την ατμόσφαιρά του. Καθώς το μεγαλύτερο μέρος της ατμόσφαιρας διέφυγε στο διάστημα, έπεσε η ατμοσφαιρική πίεση και το υγρό νερό εν μέρει εξατμίστηκε και εν μέρει διέρρευσε στο υπέδαφος και στους πόλους του πλανήτη, υπό την μορφή παγετώνων. Έτσι ο Άρης έγινε ένας ερημικός και άνυδρος πλανήτης με μία αραιή ατμόσφαιρα, όπως τον γνωρίζουμε σήμερα. Ο Άρης βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση εδώ και τουλάχιστον 500 εκατομμύρια έτη. Σύμφωνα με ορισμένες ενδείξεις, η «υγρή» περίοδος του Άρη αφορά μονάχα το αρχικό τμήμα της ιστορίας του.
Ο Άρης είναι είναι ο τέταρτος σε απόσταση πλανήτης από τον Ήλιο, (ο δεύτερος πλησιέστερος στη Γη), και ο έβδομος σε μέγεθος και μάζα του Ηλιακού Συστήματος. Λέγεται και «ερυθρός πλανήτης» εξαιτίας του χρώματος που παρουσιάζει και που οφείλεται στο τριοξείδιο του σιδήρου στην επιφάνειά του. Στην περιφορά του γύρω από τον Ήλιο συνοδεύεται από δύο μικρούς δορυφόρους: τον Φόβο και τον Δείμο (= Τρόμο).
Ο Άρης δημιουργήθηκε πριν από 4,2 δισ. έτη από τον πλανητικό δίσκο οποίο δημιουργήθηκαν και οι υπόλοιποι πλανήτες. Σήμερα είναι σχεδόν σίγουρο ότι ο Άρης, στα αρχικά στάδια εξέλιξής του, καλυπτόταν σε ορισμένα σημεία του από υγρό νερό βάθους τουλάχιστον μερικών μέτρων, ενώ υπάρχουν και ενδείξεις για την ύπαρξη ενός τουλάχιστον ωκεανού. Έτσι, υπάρχει το ενδεχόμενο ο Άρης να φιλοξενούσε ζωή σε μορφή μικροβίων (που όμως είναι σίγουρο ότι δεν εξελίχτηκε παραπάνω) και υποστηρίζεται η άποψη ότι σε μια τέτοια περίπτωση η ζωή στη Γη θα μπορούσε να έχει προέλθει από τον Άρη.
Το μικρό μέγεθος του Άρη, που συνεπάγεται μικρή βαρύτητα, δεν του επέτρεψε να διατηρήσει ολόκληρη την ατμόσφαιρά του. Καθώς το μεγαλύτερο μέρος της ατμόσφαιρας διέφυγε στο διάστημα, έπεσε η ατμοσφαιρική πίεση και το υγρό νερό εν μέρει εξατμίστηκε και εν μέρει διέρρευσε στο υπέδαφος και στους πόλους του πλανήτη, υπό την μορφή παγετώνων. Έτσι ο Άρης έγινε ένας ερημικός και άνυδρος πλανήτης με μία αραιή ατμόσφαιρα, όπως τον γνωρίζουμε σήμερα. Ο Άρης βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση εδώ και τουλάχιστον 500 εκατομμύρια έτη. Σύμφωνα με ορισμένες ενδείξεις, η «υγρή» περίοδος του Άρη αφορά μονάχα το αρχικό τμήμα της ιστορίας του.
Δίας - Jupiter
Ο Δίας είναι ένας γίγαντας αερίων. Είναι ο πέμπτος σε σειρά απόστασης από τον ήλιο και ο μεγαλύτερος πλανήτης του ηλιακού συστήματος. Είναι τόσο μεγάλος που θα μπορούσε να περιλάβει στο εσωτερικό του όλους τους άλλους πλανήτες του Ηλιακού Συστήματος. Δέχεται από τον Ήλιο ποσότητα φωτός και θερμότητα ίση προς το 1/25 εκείνης που φθάνει στη Γη. Ο Δίας θεωρείται ότι αποτελείται από ένα πυκνό πυρήνα με ένα μείγμα στοιχείων, ένα στρώμα υγρού μεταλλικού υδρογόνου με λίγο ήλιο που τον περιβάλλει, και ένα εξωτερικό στρώμα κυρίως από μοριακό υδρογόνο. Πέραν αυτής της βασικής διάρθρωσης, υπάρχει ακόμα μεγάλη αβεβαιότητα. Ο πυρήνας συχνά περιγράφεται ως βραχώδης, αλλά κάθε λεπτομέρεια στη σύνθεση του είναι άγνωστη, όπως και οι ιδιότητες των υλικών σε θερμοκρασίες και πιέσεις σε τέτοια βάθη.Χαρακτηριστικό της ατμόσφαιρας του Δία είναι η κόκκινη κηλίδα (ερυθρά κηλίδα) με διάμετρο τετραπλάσια του γήινου δίσκου. Είναι ένας μόνιμος αντικυκλώνας που βρίσκεται 22 μοίρες νότια του ισημερινού. Καλύπτει περίπου το 1% της επιφάνειας του Δία, και φαίνεται να μετατοπίζεται αργά. Το χρώμα της και ο χρόνος περιστροφής αλλάζουν με την πάροδο των χρόνων. Υποστηρίζεται πως η μεγάλη κόκκινη κηλίδα είναι μια τεράστια καταιγίδα, ένας αντικυκλώνας, που κρατάει εδώ και 300 χρόνια ή νησίδα ατμοσφαιρικής ύλης μεταξύ υγρής και αεριώδους κατάστασης.
Ο Δίας έχει ισχυρότατο μαγνητικό δίπολο, 14 φορές ισχυρότερο από εκείνο της Γης, ενώ επίσης περιστρέφεται πάρα πολύ γρήγορα γύρω από τον άξονά του, περίπου σε 10 ώρες, πιο γρήγορα από όλους τους πλανήτες. Τέλος, έχει επιβεβαιωθεί η ύπαρξη 67 δορυφόρων διαφόρων μεγεθών σε τροχιά γύρω από τον Δία.
Ο Δίας είναι ένας γίγαντας αερίων. Είναι ο πέμπτος σε σειρά απόστασης από τον ήλιο και ο μεγαλύτερος πλανήτης του ηλιακού συστήματος. Είναι τόσο μεγάλος που θα μπορούσε να περιλάβει στο εσωτερικό του όλους τους άλλους πλανήτες του Ηλιακού Συστήματος. Δέχεται από τον Ήλιο ποσότητα φωτός και θερμότητα ίση προς το 1/25 εκείνης που φθάνει στη Γη. Ο Δίας θεωρείται ότι αποτελείται από ένα πυκνό πυρήνα με ένα μείγμα στοιχείων, ένα στρώμα υγρού μεταλλικού υδρογόνου με λίγο ήλιο που τον περιβάλλει, και ένα εξωτερικό στρώμα κυρίως από μοριακό υδρογόνο. Πέραν αυτής της βασικής διάρθρωσης, υπάρχει ακόμα μεγάλη αβεβαιότητα. Ο πυρήνας συχνά περιγράφεται ως βραχώδης, αλλά κάθε λεπτομέρεια στη σύνθεση του είναι άγνωστη, όπως και οι ιδιότητες των υλικών σε θερμοκρασίες και πιέσεις σε τέτοια βάθη.Χαρακτηριστικό της ατμόσφαιρας του Δία είναι η κόκκινη κηλίδα (ερυθρά κηλίδα) με διάμετρο τετραπλάσια του γήινου δίσκου. Είναι ένας μόνιμος αντικυκλώνας που βρίσκεται 22 μοίρες νότια του ισημερινού. Καλύπτει περίπου το 1% της επιφάνειας του Δία, και φαίνεται να μετατοπίζεται αργά. Το χρώμα της και ο χρόνος περιστροφής αλλάζουν με την πάροδο των χρόνων. Υποστηρίζεται πως η μεγάλη κόκκινη κηλίδα είναι μια τεράστια καταιγίδα, ένας αντικυκλώνας, που κρατάει εδώ και 300 χρόνια ή νησίδα ατμοσφαιρικής ύλης μεταξύ υγρής και αεριώδους κατάστασης.
Ο Δίας έχει ισχυρότατο μαγνητικό δίπολο, 14 φορές ισχυρότερο από εκείνο της Γης, ενώ επίσης περιστρέφεται πάρα πολύ γρήγορα γύρω από τον άξονά του, περίπου σε 10 ώρες, πιο γρήγορα από όλους τους πλανήτες. Τέλος, έχει επιβεβαιωθεί η ύπαρξη 67 δορυφόρων διαφόρων μεγεθών σε τροχιά γύρω από τον Δία.
Κρόνος - Saturn
Ο Κρόνος είναι ο έκτος πλανήτης σε σχέση με την απόστασή του από τον Ήλιο και ο δεύτερος σε μέγεθος του Ηλιακού Συστήματος μετά τον Δία. Λόγω της μεγάλης μάζας του Κρόνου και της μεγάλης βαρύτητας, οι συνθήκες που παράγονται στον Κρόνο είναι ακραίες. Οι εσωτερικές πιέσεις και θερμοκρασίες είναι πέρα από οτιδήποτε μπορεί να αναπαραχθεί πειραματικά στη Γη. Ο Κρόνος διαθέτει εννέα δακτυλίους, οι οποίοι αποτελούνται από σωματίδια σκόνης και πάγου, και 62 δορυφόρους, χωρίς να συνυπολογίζονται οι μικροί δορυφόροι και οι έλικες. Ο Κρόνος είναι εμφανώς συμπιεσμένος στους πόλους και αυτό οφείλεται στην πολύ γρήγορη περιστροφή του πλανήτη γύρω από τον άξονά του, τη μικρή πυκνότητά του και τη ρευστή κατάστασή του και είναι ο μόνος πλανήτης στο Ηλιακό Σύστημα του οποίου η πυκνότητα είναι μικρότερη από αυτή του νερού. Αν και δεν υπάρχει κάποια άμεση πληροφορία για την εσωτερική δομή του, θεωρείται ότι το εσωτερικό του είναι όμοιο με αυτό του Δία, δηλαδή αποτελείται από ένα μικρό βραχώδη πυρήνα (περίπου στο μέγεθος της Γης) που σκεπάζεται από τεράστιες μάζες αερίων. Τέλος, οι εντυπωσιακοί δακτύλιοι γύρω από τον Κρόνο παρατηρήθηκαν για πρώτη φορά από τον Γαλιλαίο, ο οποίος, μη μπορώντας να εξηγήσει αυτό που έβλεπε, καθώς και το φαινόμενο της «εξαφάνισης» των δακτυλίων ανά περιόδους, νόμισε ότι επρόκειτο για τρία σώματα.
Ο Κρόνος είναι ο έκτος πλανήτης σε σχέση με την απόστασή του από τον Ήλιο και ο δεύτερος σε μέγεθος του Ηλιακού Συστήματος μετά τον Δία. Λόγω της μεγάλης μάζας του Κρόνου και της μεγάλης βαρύτητας, οι συνθήκες που παράγονται στον Κρόνο είναι ακραίες. Οι εσωτερικές πιέσεις και θερμοκρασίες είναι πέρα από οτιδήποτε μπορεί να αναπαραχθεί πειραματικά στη Γη. Ο Κρόνος διαθέτει εννέα δακτυλίους, οι οποίοι αποτελούνται από σωματίδια σκόνης και πάγου, και 62 δορυφόρους, χωρίς να συνυπολογίζονται οι μικροί δορυφόροι και οι έλικες. Ο Κρόνος είναι εμφανώς συμπιεσμένος στους πόλους και αυτό οφείλεται στην πολύ γρήγορη περιστροφή του πλανήτη γύρω από τον άξονά του, τη μικρή πυκνότητά του και τη ρευστή κατάστασή του και είναι ο μόνος πλανήτης στο Ηλιακό Σύστημα του οποίου η πυκνότητα είναι μικρότερη από αυτή του νερού. Αν και δεν υπάρχει κάποια άμεση πληροφορία για την εσωτερική δομή του, θεωρείται ότι το εσωτερικό του είναι όμοιο με αυτό του Δία, δηλαδή αποτελείται από ένα μικρό βραχώδη πυρήνα (περίπου στο μέγεθος της Γης) που σκεπάζεται από τεράστιες μάζες αερίων. Τέλος, οι εντυπωσιακοί δακτύλιοι γύρω από τον Κρόνο παρατηρήθηκαν για πρώτη φορά από τον Γαλιλαίο, ο οποίος, μη μπορώντας να εξηγήσει αυτό που έβλεπε, καθώς και το φαινόμενο της «εξαφάνισης» των δακτυλίων ανά περιόδους, νόμισε ότι επρόκειτο για τρία σώματα.
Ουρανός - Uranus
Ο Ουρανός είναι ένας μεγάλος πλανήτης, ένας από τους τέσσερις γίγαντες αερίων του ηλιακού μας συστήματος. Λόγω της μεγάλης απόστασής του από τη Γη, δεν είναι σχεδόν καθόλου ορατός με γυμνό μάτι. Ο Ουρανός έχει ένα σύστημα από δακτυλίους και 27 δορυφόρους. Όλοι οι δακτύλιοι και οι δορυφόροι βρίσκονται σχεδόν στο ίδιο επίπεδο, το επίπεδο του Ισημερινού του πλανήτη. Έχει έναν πετρώδη πυρήνα, στο μέγεθος της Γης, που καλύπτεται από έναν βαθύ "ωκεανό" νερού και αμμωνίας, ο οποίος περιβάλλεται από μια ατμόσφαιρα που αποτελείται από υδρογόνο, ήλιο και μεθάνιο.Το χαρακτηριστικό που ξεχωρίζει τον Ουρανό από όλους τους άλλους πλανήτες του ηλιακού συστήματος είναι ότι ο άξονας περιστροφής γύρω από τον εαυτό του βρίσκεται σχεδόν πάνω στην εκλειπτική, το επίπεδο δηλαδή πάνω το οποίο βρίσκεται η τροχιά του γύρω από τον Ήλιο. Έτσι, καθώς ο Ουρανός περιστρέφεται γύρω από τον ήλιο και τον εαυτό του, μοιάζει σαν να "κυλά" πάνω στην τροχιά του. Καθώς οι δορυφόροι και οι δακτύλιοί του περιστρέφονται κάθετα στον ισημερινό του πλανήτη, το όλο σύστημα μοιάζει σαν ένας "στόχος". Το αποτέλεσμα στο «ημερολόγιο» του Ουρανού είναι ότι κάθε πόλος έχει πολύ μεγάλη περίοδο νύχτας και μια πολύ μεγάλη περίοδο ημέρας, 21 γήινα έτη. Το χαρακτηριστικό αυτό του Ουρανού έχει επιπτώσεις και στη μαγνητόσφαιρά του, που μοιάζει με τιρμπουσόν που συστρέφεται στην πλευρά του πλανήτη που είναι στραμμένη μακριά από τον Ήλιο. Αυτή η απόκλιση από τα όσα ισχύουν για τους υπόλοιπους πλανήτες δεν έχει εξηγηθεί μέχρι σήμερα. Είναι πιθανό να είναι το αποτέλεσμα κάποιου συμβάντος πρόσκρουσης στο μακρινό παρελθόν του πλανήτη. |
Ποσειδώνας - Neptune
Ο Ποσειδώνας είναι ο όγδοος, κατά σειρά απόστασης από τον ήλιο, πλανήτης του Ηλιακού συστήματος. Δεν είναι ορατός με γυμνό μάτι, ενώ αν παρατηρηθεί με ισχυρό τηλεσκόπιο μοιάζει με πράσινο δίσκο. Ήταν ο πρώτος πλανήτης που βρέθηκε σύμφωνα με μαθηματική πρόβλεψη και όχι από εμπειρικές παρατηρήσεις. Οι απροσδόκητες μεταβολές στην τροχιά του Ουρανού οδήγησε τον Αλέξ Μπουβάρντ να συμπεράνει ότι η τροχιά του υπόκειται σε βαρυτική διαταραχή από έναν άγνωστο πλανήτη. Ο Ποσειδώνας έχει παρόμοια σύνθεση με τον Ουρανό, ενώ και οι δύο έχουν συνθέσεις που διαφέρουν από εκείνες των μεγαλύτερων γιγάντων αερίων, Δία και Κρόνου. Η ατμόσφαιρα του Ποσειδώνα, ενώ είναι παρόμοια με του Δία και του Κρόνου στο ότι αποτελείται κυρίως από υδρογόνο και ήλιο, μαζί με τα ίχνη υδρογονανθράκων και, ενδεχομένως, του αζώτου, περιέχει μεγαλύτερο ποσοστό των «πάγων», όπως νερό, αμμωνία και μεθάνιο. Οι αστρονόμοι κατηγοριοποιούν ενίοτε τους Ουρανό και Ποσειδώνα ως «γίγαντες πάγου», προκειμένου να τονίσουν τις διακρίσεις αυτές. Το εσωτερικό του Ποσειδώνα, όπως και του Ουρανού, αποτελείται κυρίως από πάγο και βράχους. Στον Ποσειδώνα παρατηρήθηκαν πέντε δακτύλιοι, ανάλογοι με του Ουρανού και του Κρόνου, οι οποίοι είναι αρκετά λεπτοί και αμυδροί. Αποτελούνται από παγωμένο μεθάνιο και από σωματίδια σκόνης που προέρχονται από θραύσματα συγκρούσεων. Τέλος, ο Ποσειδώνας έχει 14 γνωστούς δορυφόρους, εκ των οποίων τον κατά πολύ μεγαλύτερο από τους υπόλοιπους Τρίτωνα, που αποτελεί το 99,5% μάζας των δορυφόρων του Ποσειδώνα και είναι ο μόνος με σφαιρικό σχήμα.
Ο Ποσειδώνας είναι ο όγδοος, κατά σειρά απόστασης από τον ήλιο, πλανήτης του Ηλιακού συστήματος. Δεν είναι ορατός με γυμνό μάτι, ενώ αν παρατηρηθεί με ισχυρό τηλεσκόπιο μοιάζει με πράσινο δίσκο. Ήταν ο πρώτος πλανήτης που βρέθηκε σύμφωνα με μαθηματική πρόβλεψη και όχι από εμπειρικές παρατηρήσεις. Οι απροσδόκητες μεταβολές στην τροχιά του Ουρανού οδήγησε τον Αλέξ Μπουβάρντ να συμπεράνει ότι η τροχιά του υπόκειται σε βαρυτική διαταραχή από έναν άγνωστο πλανήτη. Ο Ποσειδώνας έχει παρόμοια σύνθεση με τον Ουρανό, ενώ και οι δύο έχουν συνθέσεις που διαφέρουν από εκείνες των μεγαλύτερων γιγάντων αερίων, Δία και Κρόνου. Η ατμόσφαιρα του Ποσειδώνα, ενώ είναι παρόμοια με του Δία και του Κρόνου στο ότι αποτελείται κυρίως από υδρογόνο και ήλιο, μαζί με τα ίχνη υδρογονανθράκων και, ενδεχομένως, του αζώτου, περιέχει μεγαλύτερο ποσοστό των «πάγων», όπως νερό, αμμωνία και μεθάνιο. Οι αστρονόμοι κατηγοριοποιούν ενίοτε τους Ουρανό και Ποσειδώνα ως «γίγαντες πάγου», προκειμένου να τονίσουν τις διακρίσεις αυτές. Το εσωτερικό του Ποσειδώνα, όπως και του Ουρανού, αποτελείται κυρίως από πάγο και βράχους. Στον Ποσειδώνα παρατηρήθηκαν πέντε δακτύλιοι, ανάλογοι με του Ουρανού και του Κρόνου, οι οποίοι είναι αρκετά λεπτοί και αμυδροί. Αποτελούνται από παγωμένο μεθάνιο και από σωματίδια σκόνης που προέρχονται από θραύσματα συγκρούσεων. Τέλος, ο Ποσειδώνας έχει 14 γνωστούς δορυφόρους, εκ των οποίων τον κατά πολύ μεγαλύτερο από τους υπόλοιπους Τρίτωνα, που αποτελεί το 99,5% μάζας των δορυφόρων του Ποσειδώνα και είναι ο μόνος με σφαιρικό σχήμα.
Πλούτωνας - Pluto
Ο Πλούτωνας ειναι ο πιο απομακρυσμένος πλανήτης του ηλιακού μας συστήματος και επίσης ο μικρότερος σε μέγεθος πλανήτης. Είναι μικρότερος κι από τους περισσότερους δορυφόρους όπως η Σελήνη, ο Τρίτων, η Ευρώπη, η Ιώ.Ανακαλύφθηκε το 1930 κι ο εντοπισμός του έγινε κατά λάθος. Οι αστρονόμοι στη δεκαετία του 1920 έψαχναν για έναν πλανήτη μετα τα όρια του Ποσειδώνα. Πίστευαν ότι κάποιο άλλο ουράνιο σώμα ήταν υπεύθυνο για τις διαταραχές που υπολόγισαν στην τροχιά του Ποσειδώνα.
Ο Πλούτωνας χρειάζεται 248 γήινα έτη για να συμπληρώσει μια περιστροφή γύρω από τον Ήλιο. Η τροχιά του είναι αρκετά εκκεντρική και για 20 περίπου χρόνια διασχίζει τα όρια της τρόχιας του Ποσειδώνα ερχόμενος κοντύτερα στον ήλιο. Ο Πλούτων περιστρέφεται γύρω από τον άξονα του με φορα αντίθετη από τους περισσότερους πλανήτες. Χρειάζεται περίπου 6,4 γήινες ημερες για να συμπληρώσει μια πλήρη περιστροφή. Έχει ένα φυσικό δορυφόρο, τον Χάροντα. Ακριβώς τον ίδιο χρόνο χρειάζεται και ο δορυφόρος του, ο Χάροντας. Αν και συνηθίζεται οι δορυφόροι να συγχρονίζονται με την τροχιά του πλανήτη που ακολουθούν εν τούτοις ο Πλούτων είναι ο μοναδικός πλανήτης που περιστρέφεται σε πλήρη συγχρονισμό με τον δορυφόρο του. Τα δύο σώματα συνεχώς αντικρύζουν τις ίδιες περιοχές το ένα στο άλλο καθώς πλέουν στο διάστημα σε τροχιά γύρω από τον ήλιο. Η επιφάνεια του Πλούτωνα παρουσιάζει μεγάλη αντίθεση φωτεινών και σκοτεινών περιοχών μετά τον Ιαπετό. Λόγω της μεγάλης του απόστασης από την Ήλιο πιστεύεται οτι στην επιφάνεια του επικρατούν πολύ χαμηλές θερμοκρασίες που μπορεί να φτάσουν και τους -240°C. Ο Πλούτωνας από το 2006 έπαψε να θεωρείται επισήμως πλανήτης του Ηλιακού Συστήματος, αλλά πλανήτης νάνος που ανήκει στη Ζώνη του Kuiper. Αυτή η άποψη ενισχύθηκε τα τελευταία χρόνια με την ανακάλυψη σωμάτων πέρα απ' την τροχιά του Πλούτωνα που είναι παρόμοια ή και μεγαλύτερα σε μέγεθος απ' αυτόν.
Ο Πλούτωνας ειναι ο πιο απομακρυσμένος πλανήτης του ηλιακού μας συστήματος και επίσης ο μικρότερος σε μέγεθος πλανήτης. Είναι μικρότερος κι από τους περισσότερους δορυφόρους όπως η Σελήνη, ο Τρίτων, η Ευρώπη, η Ιώ.Ανακαλύφθηκε το 1930 κι ο εντοπισμός του έγινε κατά λάθος. Οι αστρονόμοι στη δεκαετία του 1920 έψαχναν για έναν πλανήτη μετα τα όρια του Ποσειδώνα. Πίστευαν ότι κάποιο άλλο ουράνιο σώμα ήταν υπεύθυνο για τις διαταραχές που υπολόγισαν στην τροχιά του Ποσειδώνα.
Ο Πλούτωνας χρειάζεται 248 γήινα έτη για να συμπληρώσει μια περιστροφή γύρω από τον Ήλιο. Η τροχιά του είναι αρκετά εκκεντρική και για 20 περίπου χρόνια διασχίζει τα όρια της τρόχιας του Ποσειδώνα ερχόμενος κοντύτερα στον ήλιο. Ο Πλούτων περιστρέφεται γύρω από τον άξονα του με φορα αντίθετη από τους περισσότερους πλανήτες. Χρειάζεται περίπου 6,4 γήινες ημερες για να συμπληρώσει μια πλήρη περιστροφή. Έχει ένα φυσικό δορυφόρο, τον Χάροντα. Ακριβώς τον ίδιο χρόνο χρειάζεται και ο δορυφόρος του, ο Χάροντας. Αν και συνηθίζεται οι δορυφόροι να συγχρονίζονται με την τροχιά του πλανήτη που ακολουθούν εν τούτοις ο Πλούτων είναι ο μοναδικός πλανήτης που περιστρέφεται σε πλήρη συγχρονισμό με τον δορυφόρο του. Τα δύο σώματα συνεχώς αντικρύζουν τις ίδιες περιοχές το ένα στο άλλο καθώς πλέουν στο διάστημα σε τροχιά γύρω από τον ήλιο. Η επιφάνεια του Πλούτωνα παρουσιάζει μεγάλη αντίθεση φωτεινών και σκοτεινών περιοχών μετά τον Ιαπετό. Λόγω της μεγάλης του απόστασης από την Ήλιο πιστεύεται οτι στην επιφάνεια του επικρατούν πολύ χαμηλές θερμοκρασίες που μπορεί να φτάσουν και τους -240°C. Ο Πλούτωνας από το 2006 έπαψε να θεωρείται επισήμως πλανήτης του Ηλιακού Συστήματος, αλλά πλανήτης νάνος που ανήκει στη Ζώνη του Kuiper. Αυτή η άποψη ενισχύθηκε τα τελευταία χρόνια με την ανακάλυψη σωμάτων πέρα απ' την τροχιά του Πλούτωνα που είναι παρόμοια ή και μεγαλύτερα σε μέγεθος απ' αυτόν.
Σελήνη - Moon
Ο ΔΟΡΥΦΟΡΟΣ ΤΗΣ ΓΗΣ
Λέγεται και φεγγάρι εξαιτίας της ιδιότητάς της να είναι το πιο λαμπρό, για τη Γη, ουράνιο σώμα κατά τη διάρκεια της νύχτας. Το γεγονός αυτό οφείλεται στη μικρή της απόσταση απ’ τη Γη κι όχι στο μέγεθός της, που είναι ασήμαντο μπροστά στο μέγεθος των άλλων άστρων ή στο ότι έχει το δικό της φως, γιατί είναι γνωστό ότι η Σελήνη είναι ετερόφωτο σώμα. Απλά κατά τη διάρκεια της νύχτας οι ακτίνες του ήλιου πέφτουν στην επιφάνεια της Σελήνης και, καθώς ανακλώνται, φτάνουν στη Γη, δίνοντας έτσι την εντύπωση ότι το ουράνιο αυτό σώμα ακτινοβολεί.
Είναι δορυφόρος της Γης. Ο όγκος της είναι ίσος με το 1/50 του όγκου της Γης, η μάζα της με το 1/80 αυτής της Γης και η βαρύτητά της με το 1/6 αυτής της Γης. Η διάμετρός της είναι 3.480 χμ. Η μέση απόστασή της από τη Γη είναι 360.000 χμ.
Η Σελήνη φωτίζεται από τον ήλιο και αντανακλά το φως της προς τον πλανήτη μας. Η φωτισμένη επιφάνειά της αλλάζει διαρκώς, οπότε έχουμε τις «φάσεις της Σελήνης». Η διάρκεια κάθε πανσελήνου της είναι 29 μέρες,12 ώρες, 44 λεπτά και 29 δευτερόλεπτα. Το χρονικό αυτό διάστημα λέγεται «συνοδικός μήνας», γιατί κατά τη λήξη του η Σελήνη έρχεται σε σύνοδο με τον ήλιο. Η πλευρά της που είναι γυρισμένη προς τη Γη είναι πάντα η ίδια. Αυτό σημαίνει ότι, όταν κάνει μια περιστροφή γύρω από τον άξονά της, κάνει ταυτόχρονα και μια περιστροφή γύρω από τη γη. Οι δύο αυτές περιστροφές συμπίπτουν χρονικά. Παράλληλα κάνει και μια τρίτη περιστροφή, μαζί με τη Γη, γύρω από τον Ήλιο. Όταν η Γη παρεμβάλλεται ανάμεσα στον Ήλιο και τη Σελήνη και τα τρία σώματα βρίσκονται στην ίδια ευθεία, τότε η Σελήνη σκεπάζεται από τη σκιά της Γης και γίνεται αόρατη. Το φαινόμενο αυτό λέγεται «ολική έκλειψη της Σελήνης». Αν όμως τα σώματα αυτά δε βρίσκονται στην ίδια ευθεία, αλλά κάποιο ξεφεύγει, τότε έχουμε τη «μερική έκλειψη της Σελήνης».
Εξωτερικά η Σελήνη είναι γεμάτη όρη, πεδιάδες και κρατήρες. Μάλιστα, τις πεδιάδες οι επιστήμονες τις ονόμασαν θάλασσες, γιατί αρχικά πίστευαν ότι επρόκειτο για υδάτινες επιφάνειες.
Η Σελήνη γυρίζει γύρω από τη Γη από τα δυτικά προς τα ανατολικά σε χρόνο 27 ημερών, 43 λεπτών και 11 δευτερολέπτων. Το χρονικό αυτό διάστημα της περιφοράς της γύρω από τη Γη λέγεται «αστρικός μήνας».
Ο ΔΟΡΥΦΟΡΟΣ ΤΗΣ ΓΗΣ
Λέγεται και φεγγάρι εξαιτίας της ιδιότητάς της να είναι το πιο λαμπρό, για τη Γη, ουράνιο σώμα κατά τη διάρκεια της νύχτας. Το γεγονός αυτό οφείλεται στη μικρή της απόσταση απ’ τη Γη κι όχι στο μέγεθός της, που είναι ασήμαντο μπροστά στο μέγεθος των άλλων άστρων ή στο ότι έχει το δικό της φως, γιατί είναι γνωστό ότι η Σελήνη είναι ετερόφωτο σώμα. Απλά κατά τη διάρκεια της νύχτας οι ακτίνες του ήλιου πέφτουν στην επιφάνεια της Σελήνης και, καθώς ανακλώνται, φτάνουν στη Γη, δίνοντας έτσι την εντύπωση ότι το ουράνιο αυτό σώμα ακτινοβολεί.
Είναι δορυφόρος της Γης. Ο όγκος της είναι ίσος με το 1/50 του όγκου της Γης, η μάζα της με το 1/80 αυτής της Γης και η βαρύτητά της με το 1/6 αυτής της Γης. Η διάμετρός της είναι 3.480 χμ. Η μέση απόστασή της από τη Γη είναι 360.000 χμ.
Η Σελήνη φωτίζεται από τον ήλιο και αντανακλά το φως της προς τον πλανήτη μας. Η φωτισμένη επιφάνειά της αλλάζει διαρκώς, οπότε έχουμε τις «φάσεις της Σελήνης». Η διάρκεια κάθε πανσελήνου της είναι 29 μέρες,12 ώρες, 44 λεπτά και 29 δευτερόλεπτα. Το χρονικό αυτό διάστημα λέγεται «συνοδικός μήνας», γιατί κατά τη λήξη του η Σελήνη έρχεται σε σύνοδο με τον ήλιο. Η πλευρά της που είναι γυρισμένη προς τη Γη είναι πάντα η ίδια. Αυτό σημαίνει ότι, όταν κάνει μια περιστροφή γύρω από τον άξονά της, κάνει ταυτόχρονα και μια περιστροφή γύρω από τη γη. Οι δύο αυτές περιστροφές συμπίπτουν χρονικά. Παράλληλα κάνει και μια τρίτη περιστροφή, μαζί με τη Γη, γύρω από τον Ήλιο. Όταν η Γη παρεμβάλλεται ανάμεσα στον Ήλιο και τη Σελήνη και τα τρία σώματα βρίσκονται στην ίδια ευθεία, τότε η Σελήνη σκεπάζεται από τη σκιά της Γης και γίνεται αόρατη. Το φαινόμενο αυτό λέγεται «ολική έκλειψη της Σελήνης». Αν όμως τα σώματα αυτά δε βρίσκονται στην ίδια ευθεία, αλλά κάποιο ξεφεύγει, τότε έχουμε τη «μερική έκλειψη της Σελήνης».
Εξωτερικά η Σελήνη είναι γεμάτη όρη, πεδιάδες και κρατήρες. Μάλιστα, τις πεδιάδες οι επιστήμονες τις ονόμασαν θάλασσες, γιατί αρχικά πίστευαν ότι επρόκειτο για υδάτινες επιφάνειες.
Η Σελήνη γυρίζει γύρω από τη Γη από τα δυτικά προς τα ανατολικά σε χρόνο 27 ημερών, 43 λεπτών και 11 δευτερολέπτων. Το χρονικό αυτό διάστημα της περιφοράς της γύρω από τη Γη λέγεται «αστρικός μήνας».
Ας συζητήσουμε!
4η Εργασία: Πώς συνδέονται οι πλανήτες με τους θεούς του Ολύμπου;
Ποιες ομοιότητες και διαφορές διακρίνεις; Συζήτησέ το με τους συμμαθητές
σου στο φόρουμ.
Ποιες ομοιότητες και διαφορές διακρίνεις; Συζήτησέ το με τους συμμαθητές
σου στο φόρουμ.
Η μουσική του Σύμπαντος!
Το ήξερες ότι οι πλανήτες και τα άστρα παράγουν στην πραγματικότητα μουσική; Μπορεί το διάστημα να φαντάζει στα μάτια μας αχανές κενό, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν ήχοι. Συχνά υποθέτουμε ότι εκεί έξω επικρατεί… απόλυτη σιωπή. Δεν αντιλαμβανόμαστε ότι τα σύμπαντα είναι γεμάτα με πλανητική μουσική. Οι ήχοι υπάρχουν σε μορφή ηλεκτρομαγνητικών δονήσεων και μπορούν να εντοπιστούν από τα εργαλεία που ανέπτυξε η NASA και πραγματικά κόβουν την ανάσα!
Οι καταπληκτικοί αυτοί ήχοι προέρχονται από τις ηλεκτρονικές δονήσεις που παράγουν οι πλανήτες, τα φεγγάρια και οι δακτύλιοι, τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία των πλανητών και φεγγαριών (δορυφόρων), τις πλανητικές μαγνητόσφαιρες, τα παγιδευμένα ανάμεσα στους πλανήτες και την εσωτερική επιφάνεια της ατμόσφαιρας ραδιοκύματα, τις αλληλεπιδράσεις φορτισμένων σωματιδίων του πλανήτη, του φεγγαριού και του ηλιακού ανέμου και από τις εκπομπές φορτισμένων σωματιδίων των δακτυλίων κάποιων πλανητών.
Η Γη μας φαίνεται πως είναι ο καλύτερος συνθέτης μουσικής στο ηλιακό μας σύστημα.Ακούστε το τραγούδι της, αλλά και όλων των πλανητών, όπως τα κατέγραψαν ειδικά σχεδιασμένα εργαλεία της NASA.
Οι καταπληκτικοί αυτοί ήχοι προέρχονται από τις ηλεκτρονικές δονήσεις που παράγουν οι πλανήτες, τα φεγγάρια και οι δακτύλιοι, τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία των πλανητών και φεγγαριών (δορυφόρων), τις πλανητικές μαγνητόσφαιρες, τα παγιδευμένα ανάμεσα στους πλανήτες και την εσωτερική επιφάνεια της ατμόσφαιρας ραδιοκύματα, τις αλληλεπιδράσεις φορτισμένων σωματιδίων του πλανήτη, του φεγγαριού και του ηλιακού ανέμου και από τις εκπομπές φορτισμένων σωματιδίων των δακτυλίων κάποιων πλανητών.
Η Γη μας φαίνεται πως είναι ο καλύτερος συνθέτης μουσικής στο ηλιακό μας σύστημα.Ακούστε το τραγούδι της, αλλά και όλων των πλανητών, όπως τα κατέγραψαν ειδικά σχεδιασμένα εργαλεία της NASA.